Een paar jaar terug schreef ik in een blog, dat ik het niet erg zou vinden om een aantal dagen in alle beperkingente zitten. Dat betekent dat een verdachte van een strafbaar feit geen enkel contact met de buitenwereld mag hebben, alleen met zijn advocaat. Ik schreef dat met een goed boek en goede wifi ik die dagen wel zou doorkomen. Lekker rustig en even helemaal niets aan mijn hoofd.
Deze kwestie is nu echter enorm actueel door het coronavirus en de inspanningen van de GGD en de overheid om verspreiding van de ziekte te vermijden. Op last van de GGD kan een persoon waarvan de ziekte is vastgesteld, ter isolatie in een ziekenhuis worden opgenomen. De persoon is immers een gevaar voor de volksgezondheid omdat hij verspreiding van de infectieziekte kan veroorzaken. De GGD mag dit alleen opleggen als dit gevaar niet op een andere wijze kan worden afgewend.
Als iemand nog niet besmet is, maar redenen zijn om aan te nemen dat die persoon recentelijk contact heeft gehad met iemand die aan de infectieziekte leidt, kan de GGD de zogenaamde ‘maatregel van quarantaine’ opleggen. Dat betekent kort gezegd dat iemand in zijn huis moet blijven gedurende – in dit geval – 14 dagen.
Wat is eigenlijk de wettelijke basis van deze regels en kan je je hieraan onttrekken als je dat niet uitkomt of als je na een paar dagen helemaal genoeg hebt van het thuis zitten?
Zoals voor alles in onze overgeorganiseerde samenleving, is er ook voor dit soort zaken een wet, te weten de Wet Publieke Gezondheid. Daarin is bepaald dat de GGD dergelijke maatregelen kan afkondigen en zelfs de burgemeester kan afdwingen dat iemand daadwerkelijk in quarantaine of isolatie wordt geplaatst, als die niet bereid is hieraan mee te werken.
Als iemand zich onttrekt aan een dergelijke opdracht, door bijvoorbeeld het huis te verlaten om naar het werk te gaan of boodschappen te doen, dan kan hij of zij een gevangenisstraf krijgen van maximaal 4 jaar of een boete van maar liefst 100.000 euro. Zo vrijblijvend zijn deze maatregelen dus absoluut niet.
Opmerkelijk genoeg worden deze sancties niet in de publicaties van de RIVM en de overheid genoemd. In andere landen wordt dat veel meer in de publiciteit gebracht, wellicht om de mensen ervan te weerhouden in contact te treden met mensen die mogelijk besmet zijn of zich op te houden in publieke plekken.
Bij ons dus niet, dat heeft er waarschijnlijk mee te maken dat de overheid gerede angst heeft dat mensen met klachten zich anders niet melden.
Voor diegene die in quarantaine zitten of mochten komen te zitten; Leg je neer bij de situatie, zorg voor een goede wifi, een gevulde ijskast en paar goede boeken, maar riskeer geen gevangenisstraf.
Ik wens u allen veel gezondheid.